Nikola Strajnić rođen je 11. maja 1945. u Popovcu ( Baranja, NR Srbija, DF Jugoslavija ). Studije Jugoslavenskih jezika i književnosti i Filozofije završio je 1969. godine na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu, gde je i magistrirao,  tezom o Branku Miljkoviću, i doktorirao, tezom o Momčilu Nastasijeviću.

 

Predavao je Teoriju književnosti, Estetiku i Svetsku i komparativnu književnost na univerzitetima u Osijeku, Zagrebu, Novom Sadu i Banja Luci. Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu osnovao je Katedru za komparativnu književnost  2000. godine. Bavi se izučavanjem svetskog i srpskog pesništva. Najsažetiji iskaz o svom  radu dao je prilikom primanja nagrade za životno delo u obrazovno-pedagoškom i naučno-istraživačkom radu Univerziteta u Novom Sadu 2011. godine: „Put kojim idem vodi prema rasvetljavanju i tumačenju pesničkog stvaranja, koje, uz ljudsku teoriju i praksu, predstavlja temelj čovekovog postojanja./ Naime, grčka reč ποιησις znači proizvođenje umetničkih dela; a Aristotel u Metafizici njome označava i proizvođenje prirode: Ποιησις Φυσις-a. Ali ona znači i utemeljivanje čovekovog bića kao bića u istini njegovog bivstvovanja. / Dakle, pesništvo nije tek vrsta čovekovog zanimanja. Ono je autentično svedočanstvo o našem esse i našem existere./ Današnje vreme nije vreme umetnosti, a posebno pesništva. I njima preti da iščeznu iz sveta. / Kad bi se to dogodilo, čovekov opstanak na ovoj zemlji počeo bi da pusti. / Ovo što radim, mali je doprinos da do toga ne dođe.“

 

Strajnić je do sada objavio preko trideset knjiga studija, ogleda, poezije. Za naučni, književni i kulturni rad dobio je nekoliko visokih međunarodnih i domaćih priznanja I nagrada. Prevođen je na engleski, poljski, slovenački, nemački, rumunski, bugarski i ruski. Predsednik je Društva književnika Vojvodine. Živi u Sremskim Karlovcima.

 

(https://sh.wikipedia.org/wiki/Nikola_Strajni%C4%87)